Kutsamanın sonu; Tanrı İnsan

Size ne yapmanız gerektiğini söyleyenlerin, ne yapmadığına iyi bakın...

Zira, yapmanız gerekenler genel olarak o noktada büyür...

Zihninizde büyüttüğünüzün, kalbinizde küçülmesi tehlikesi en vahimi.

Bir şey kalbinize ne denli az dokunuyorsa, o oranda hakikatten uzaktır.

Elemek ve dokumak...
İnce ve sık...
İnce eleyip sık dokumak, kalbin ve aklın ortak ibadetidir.

Ve bilmeli ki insan; kanaat, kutsamak için değil, harekete geçmek içindir.

Bugün var olan, yarın yok olabilir.

Bugünkü kanaat yarınki pişmanlık olabilir.

Beşerin şaşmasının hakikati kadar ayan beyan olan şeydir ki; kutsamak değil, haddini bilmektir, insanın yapacağı...

Kutsamak, sadece ve sadece Allah'ın hakkıdır!

Ötesinde bir şey yapan Allah'ın hakkına girmiş olur ki, düşmanımın başına gelmesin...

.............

Farkında mısınız; ne çok şeyi kutsuyoruz...

Irkımız, toprağımız, atamız/büyüğümüz, mesleğimiz, insanımız ve malımız!

Ve çağın kutsaması...

Para diyeceğimi mi sandınız?

Hayır!

Çağın kutsalı insandır...

Kulluğun tam karşıtı olan kutsama; hümanizm...

Her şeyin merkezine insanı koymak...

Halbuki 'Allah rızası' diye bir şey var...

İnsanın merkezde olduğu anlayışın varacağı yer 'Tanrı İnsan'dır ki, modern çağda yaşadığımız bu...

İşte bu sebepten; kutsamayınız...

Bir nevi fikir kutusu olan zihninizi de, varlığınızı da...